Octavianus neemt de titel Augustus aan

Rome 27 v.Chr. – Gaius Octavianus Thurinus was de naam van de man die velen beschouwden als de grootste Romeinse keizer ooit. De postume adoptie van zijn vergoddelijkte oom Gaius Julius Caesar was het belangrijke keerpunt in zijn leven. Hoewel zijn ouders tegenstribbelden ging de jonge Octavianus op weg naar Rome om zijn oom op te volgen.

Eenmaal in Rome aangekomen was er een machtsstrijd losgebarsten tussen verschillende groepen. Octavianus sloot een bondgenootschap met Marcus Antonius en Lepidus, zij zouden het Romeinse Rijk gaan regeren. Lepidus werd echter snel verbannen en Octavianus keerde zich al snel tegen Marcus Antonius, die als een oosterse God met de Egyptische koningin Cleopatra leefde. In 32 v.Chr. gaf de Senaat toestemming om oorlog te voeren tegen Antonius en na de geslaagde slag bij Actium in 31 v.Chr. was Octavianus de onbetwiste leider.

Op 16 januari 27 v.Chr. kreeg Octavianus de erenaam Augustus, wat de verhevene betekend, van de Senaat. De erenaam ‘Augustus’ was een titel die slechts gegeven werd aan de goden. Ook impliceerde de titel dat de drager van deze titel autoriteit had over alle mensen en de gehele natuur. De naam Augustus was daarom meer een religieuze naam. Hij wilde zich, door middel van een naamsverandering, ontdoen van zijn oude naam ‘Gaius Octavianus Thurinus’. Deze zou namelijk gekoppeld worden aan alle harde maatregels die hij had genomen om zijn macht te vestigen en te behouden. Een nieuwe naam zou een nieuwe tijd inluiden.

In de jaren die volgden versterkte Augustus de organisatie van de staat, beschermde hij het rijk tegen buitenlandse druk, stimuleerde hij de sociale cohesie binnen het rijk en konden de kunsten onder zijn bewind bloeien. Voor het eerst in tijden heerste er weer rust binnen en buiten het rijk. Op een dergelijke wijze had Augustus de ‘Pax Romana’, de vrede van de Romeinen, verwezenlijkt.

Het bericht Octavianus neemt de titel Augustus aan verscheen eerst op IsGeschiedenis.